thailand2009-1


	Home		Email

Visreis Thailand - Sept 2009

Reisverslag deel 1
Klik op de foto voor een vergroting

Inleiding:
Keuzes maken, zo zou ik de tweede editie van deze Thailand visreis willen noemen.
De opzet was om gerichter op diverse en grotere exemplaren te vissen, met natuurlijk het risico dat we hierdoor heel wat minder aantallen zouden vangen.
Zoals iedereen wel weet zwemmen er immers overal beduidend wat meer kleinere vissen rond dan werkelijke recordexemplaren. En dat is ook zo voor Thailand.
De start:
Ook dit jaar vertrokken we net als verleden jaar vanaf Rijsel met de Tgv naar Parijs en namen vandaar het vliegtuig naar Bangkok. We vertrokken al meteen in mineur als we aan de douane merkten dat we ons camera materiaal in de auto vergeten waren. We moesten dan ook op deze reis genoegen nemen met foto's genomen door onze onze gids Julian.
Met de lengte van de hengelkoker hadden wij deze maal geen problemen bij het inchecken omdat we er bij de keuze van de hengels rekening mee hielden dat transportlengte onder de 1.6 meter moest zijn.
Ook met het bagage gewicht zat het goed. We hadden immers alleen hengels, molens en een beperkte hoeveelheid kledij bij. We wisten immers dat we voor al het bijkomende klein materiaal op Siam fishing tours konden rekenen. Deze zijn immers in verhouding tot veel andere visbegeleiding organisaties vrij goed uitgerust qua materiaal en in ons appartement ter plaatse, zorgt de meid er steeds voor dat de kledij van de dag ervoor netjes gewassen de dag erna op ons bed terug te vinden is.
Eenmaal aangekomen in Bangkok, na een aangename nachtvlucht, staat Julian ons met een nieuwe gids op te wachten. Julian runt Siam Fishing normaal samen met Demian, maar deze is deze maal in Engeland. Maar Jean, zo heet hij, deed het even goed als begeleider op deze reis.
Even later in ons verblijf (hetzelfde appartement als verleden jaar) overlopen we de agenda voor de komende 7 visdagen. Julian heeft om organisatorische redenen een en ander gewijzigd aan de volgorde. Achteraf gezien vond ik het niet echt een goede keuze. Normaal zouden we starten op plaatsen waar we reeds eerder waren en konden we gebruik maken van de vorige ervaringen om onze techniek iets aan te passen en eventueel iets bij te leren. En bijleren deden we, alleen kwam dit te laat omdat het pas gebeurde op de waters die we reeds kenden, en we die slechts de laatste vier dagen bevisten, maar het zij zo.
Deze ervaringen kan je lezen in de andere hoofdstukken van Thailand 2008, die ik na deze reis aanpaste.
Als je ooit naar Thailand gaat, hoop ik dat je er je voordeel uit haalt.
Maar laat ik nu maar starten met de dagverslagen van deze toch wel vrij leuke en spannende visreis.
De beschrijving van de verschillende locaties kan je terug vinden bij
Thailand 2008/Locaties
De gebruikte technieken op Thailand 2008/Techniek

Dag 1: Shadow lake
Als eerste een voor ons onbekend meer. Volgens Damien mocht je hier rekenen op een 6 tal aanbeten per persoon per dag, wat vrij weinig is. De kans op een grotere vis, of karpersoorten moest dit echter compenseren.
We starten om 9.30 uur met 2 hengels. Een met de lijn op de bodem en een uitgerust met een drijvende dobber.
De bodemhengel was voorzien van een baitrunner en gevlochten draad van 15kg.
De dobberhengel met gevlochten draad van 15 kg op een stella molen.
De dobber werd zo dicht mogelijk tegen de overkant van het meer ingelegd, en de grondlijn in het midden van het meer.
Dit gebeurde op aanraden van de eigenaar die ons verzekerde dat hier onze beste kansen lagen.
Rond 13u kondigde een wegschietende dobber en een aflopende lijn de eerste beet aan. Het zetten van de haak bij het straklopen van de lijn was slecht routine.
De daaropvolgende korte maar hevige runs met de typische rukken lieten me onmiddellijk vermoeden dat het hier om een katvis ging.
Geen echt grote vis, maar aan 15kg draad toch een hele uitdaging. Het bleek een striped katvis te zijn van ongeveer 7kg. Pas na deze eerste vis besef ik terug hoe het is om deze krachtpatsers te drillen.
Even later weet ook Helmut zijn eerste vis van deze reis te landen op de bodemlijn. Zijn vis is iets groter, circa 12kg. Aan de 15kg draad duurde de dril zeker 15 minuten.
Zelf kreeg ik met de dobber de rest van de dag geen enkele aanbeet meer.
Helmut kreeg echter rond 17 uur terug een aanbeet. De vis ging er met een constante snelheid vandoor en liet zich daarbij niet storen door het zetten van de haak. De lijn liep daarbij steeds verder richting pier. Ondanks het iets strakker afstellen van de slip kan Helmut niet verhinderen dat de vis uiteindelijk tussen de palen doorgaat (zie foto pier) en na wat heen en weer zwemmen de lijn hiertussen weet vast te zetten. Met een kleine boot tracht de plaatselijke helper de lijn en de daaraan nog steeds gehaakte vis met de hand los te krijgen maar een tiental minuten later heeft hij het echter op en knipt de lijn door, Helmut achterlatend met een bijna lege spoel draad.
Toen reeds moesten we beseft hebben dat je op deze manier in Thailand niet selectief op karper kan vissen en 15 kg lijn voor de grotere katvissoorten absoluut ontoereikend is. Maar uiteindelijk beseften we dit tot onze eigen schande slecht later op deze reis.
Hierbij raad ik dan ook iedere visser die ooit op de Thaise meren wil vissen aan, om zeker even het hoofdstuk techniek te lezen en nooit minder dan 24kg lijn te gebruiken.
Voor de rest gebeurde er die dag nog vrij weinig, alleen Helmut kreeg nog een aanbeet van een wat kleinere vis, maar die wist wist te ontkomen.

Ikzelf op de visteiger

Foto 1: De eerste vis van deze reis, een striped katvis
Foto 2: Helmut bezig met de dril van wat waarschijnlijk een wat te groot uitgevallen Mekong katvis was voor
de 15kg lijn. Op de achtergrond de steiger van het restaurant waar de vis uiteindelijk de overhand kreeg.

Dag 2: Cha Am fisching Farm
Cha Am is het thuiswater van onze occasionele visgids Jean. Hij haalde ons over om het vandaag eens op zijn water te proberen. Julian die er al eerder was, twijfelde over de mogelijkheden op dit water. Volgens hem was het een te druk viswater met alleen kleine vis. Maar we wilden Jean toch een kans geven, en trokken dan ook weg uit Bangkok.
Bij onze aankomst lag het water er nog vrij rustig bij. Het is echter een vrij klein meertje, eerder een grote vijver, en de prijs van de visvergunningen zijn er aan de lage kant. Hierdoor is het ook druk bevist door de plaatselijke vissers die zich een water als dit kunnen veroorloven.
Voor we ook maar uitgepakt hadden waren de aangrenzende plaatsen dan ook reeds bezet door andere vissers en liep de volledige oever stilaan vol met locals.
Hoewel we van plan waren om hier met 4 hengels te vissen, bleek dit door plaatsgebrek onmogelijk. We hadden slechts een goede 6 meter ruimte waarin we onze hengels konden uitwerpen.
Jean had me verzekerd dat hier een redelijke hoeveelheid karper rondzwom. Kleine, maar ook grotere. Ik besloot dan maar op de bodem te vissen, terwijl Helmut het tegen de tegen overliggende oever probeerde met de dobber op katvis.
Zoals Julian voorspelde kreeg helmut geregeld beet van kleine striped katvis tot maximum 4kg. In totaal wist hij er die dag 12 stuks te vangen.
Ikzelf, die met een bodemlijn iets gerichter op karpers trachtte te vissen kreeg ook enkel striped katvissen aan de haak. Hun gemiddeld gewicht lag daarbij zeker niet hoger dan bij het vissen met de dobber, wat anders soms wel gebeurd.
In totaal wist ik er 8 stuks te vangen.
Het beste van die dag kwam echter van Helmut, ongeveer op het middaguur. Na de zoveelste inworp verdween zijn dobber onmiddellijk na de inworp onder water.
Een achterblijvende kolk verraad dat een vis zich met veel haast op zijn aas stortte. De runs zijn echter bijlange na niet zo rukkend en verlopen eerder rechtlijnig, al veranderd de vis daarbij vaak van richting. Na een kwartiertje wordt ons vermoeden dat het deze maal geen katvis is bevestigt als de vis even door het oppervlak breekt. Een vijftal minuten later ligt hij in het net, een prachtige Siamese karper van exact 27kg. Aan de lichtere lijn van helmut (26kg) gaf deze vis toch nog een beste dril. Voor Helmut kan met deze vangst de dag niet meer stuk.
Samen vissen we die dag tot na zonsondergang om daarna in een bungalow op het park zelf te overnachten. Prijs hiervoor, 20 euro voor een vrij luxueuze kamer.
Enkele dingen vielen me die dag op; namelijk dat de aanbeten na zonsondergang bijna volledig stilvielen. Een andere conclusie was ook dat er verschillende locale vissers waren die aanmerkelijk meer kleine katvis wisten te vangen dan wij. Zij visten daarbij nog dichter tegen de andere oever aan, maar het grote verschil zat hem in het aas. Uitzonderlijk zagen we hier vissen met een soort deeg-aas op de haak en rond het bodemlood gewikkeld. Dit in tegenstelling met de aasloze haken overal elders.

Helmut met zijn prachtige Siamese karper van 26kg

Dag 3: Palm tree lagoon
In dit klein maar rustig gelegen meertje waren we reeds verleden jaar. Toen wisten we slechts enkele aanbeten te krijgen en was een mooie Chaopray de enige vis van formaat. Toch gingen we er dit jaar op aanraden van Julian terug en dit om de volgende redenen ;
1. Als je er gaat vissen is het meertje bijna steeds alleen voor jezelf gereserveerd en heb je dus geen last van andere vissers.
2. Hier is een mooi bestand van grote Arapaima aanwezig en je kan dit ook zien. Vissen van meer dan 100kg breken er geregeld door het oppervlak. (vangen is iets anders)
3. Er is slechts een beperkt aantal katvissen, waardoor je gerichter op karper kan vissen.
4. Het is een relatief weinig bevist water.

Wij starten die morgen met drie hengels. Twee waarmee we de oevers afstruinen met als aas, levende aasvisjes of visfile. De derde hengel wordt statisch uitgelegd op karper.
In de morgen is er weinig beweging te merken op het water. Helmut weet om 11uur een eerste beet te verzilveren met als resultaat een kleine Aligator Gar van 9kg.
Ikzelf sla een redtail aan die het presteert om zich aan de oever tussen de takken vast te zwemmen. De locale gids weet hem echter met een nat pak weer vrij te krijgen en hem met de hand te landen.
En dan is het wachten tot 13.15u voor de zoemer van de karperhengel mij er op attent maakt dat zich een vis gehaakt heeft aan het zelfhaaksysteem.
Voor ik terplaatse ben heeft de gids de haak reeds gezet en begin ik aan de dril.
Die voelt onmiddellijk aan als een normale karperdril. Alleen is de vis iets krachtiger maar de 15kg lijn kan dit gemakkelijk opvangen. Het oplichten van de zilveren flanken van de vis tijdens de dril toont ons dat het hier toch om een niet onaardige Indian carp gaat. Het is mijn eerste vis van deze soort, en ik ben dan ook uiterst voorzichtig. Ondanks dat duurt het niet echt lang voor de vis in het bereik van het landingsnet komt, slechts een 10tal minuten.
Het gewicht van deze prachtige vis: 24 kg.
Tijdens de dril liet ik mijn andere hengel onder de hoede van de locale gids. Die kreeg ondertussen een aanbeet maar wist hierbij de lijn te breken tijdens de aanslag.
(50kg trekkracht). De locals zijn het immers niet gewoon om met gevlochten draad te vissen, en slaan nog steeds aan met vaak overdreven kracht en als resultaat vaak een gebroken lijn.
Door de vangst van de indian carp kom ik mijn teleurstelling over de gemiste kans op een naar alle waarschijnlijkheid kapitale arapaime toch vlug te boven en vis ik met dubbele hoop verder.
Ondertussen wist Helmut nog een kleine een red tail te vangen. Maar ook hij weet even later een ongewone vangst te doen, een Pacu van 10kg, wat voor deze vis toch reeds een uitzonderlijk gewicht is. Mijn grootste Pacu tot nu toe is immers slecht 3kg.
In de loop van de namiddag krijg ik nog verschillende aanbeten, maar het lukt me niet om er ook maar een van te haken. De eigenaar die me bijna de ganse dag assisteert rade me aan om slecht drie tellen te wachten en daarna de lijn strak te draaien en aan te slaan. Achteraf bekeken weet ik nu zeker dat hij dit alleen deed om zijn arapaimas te beletten het aas dieper te nemen. Ik zou dan ook iedereen aanraden om bij een aanbeet gewoon af te wachten tot de lijn strakloopt en pas dan aan te slaan. Alleen op die manier heb je volgens mij de meeste kans de vis te haken.
Ondertussen is het reeds na 16uur en zie ik geregeld kapitale Arapaima's door het oppervlak breken in de hoek waar ik vis.
Helmut die tot nu toe de tegengestelde oever afviste komt dan ook mijn kant op en plaats zich in de uiterste hoek waar de Arapaimas zich het meest laten zien.
De gids werpt nu ook geregeld wat stukken aasvis als lokaas in de omgeving van de dobber. De Arapaima heeft een zeer goed reukvermogen en de stukken vis lokken hem dan ook aan. Dat deze methode effectief werkt zien we even later aan Helmuts gekromde hengel en horen we het ook aan de uitroep "Arapaima" van zijn gids.
De plaats waar de vis het aas nam is niet zonder risico voor een dril, er ligt in deze hoek immers een groot stuk van een ingevallen boom. Als de vis die richting uitgaat verspeel je hem gegarandeerd.
Gelukkig is een Arapaima geen echt felle vechter en maakt hij eerder gebruik van zijn gewicht. De dril loopt dan ook naar wens en een kwartier later kan Helmut het water in om zijn reeds tweede mooie arapaima in zijn armen te houden. De vis wordt zoals gebruikelijk bij Arapaima's niet gewogen. Daarvoor zijn deze vissen te gevoelig. Het gewicht wordt steeds geschat door een van de locale gidsen. Hierbij heb ik echter wel de indruk dat ze ten gunste van de visser vaak overdrijven. Maar wat heeft het !!!!    het is en blijft steeds een mooie vangst.
Met een geschat gewicht van 35kg is het geen echt kapitale vis, er zwemmen hier immers vissen van meer dan 100kg, maar wij en zeker Helmut is best tevreden.
Even later krijg ik in dezelfde hoek nog twee aanbeten, maar ze zijn helaas niet van een reuze Arapaima, maar van een Aligator gar 8/9kg en een kleine redtail van 5kg.
Toch zijn we best tevreden van deze dag en krijgt Palm Tree Lagoon als aanbeveling; een aanrader.

De ongewoonste: Indian carp 24kg

Een uitzonderlijke in gewicht: Pacu 10kg

De grootste van deze dag Arapaima 35kg