|
|
Visreis -
Senegal Mei 2006
|
|
Deel 2
Klik op de foto voor een
vergroting |
Dag 6
Ik beloofde aan de visgids tussen pot en pint gisteravond als maaltijd een
Baracuda, dus moet ik dit nu wel waarmaken. Op onze boottocht richting Plage
D'or gaan we door een nauwe doorgang tussen de mangroven. Hier besluit ik te
starten, tegen de zin van de gids die volhoud dat het verderop zeker beter is.
Ik ben echter nog bezig de tweede Rapala uit te leggen als de eerste hengel
reeds een felle ruk krijgt en de lijn enkele meter door de slip gaat. Verast
draai ik terug binnen, was het nu vis of gaan de pluggen te diep en lopen ze
vast aan de grond ? De afdruk van Baracuda tanden in de plug neemt echter
iedere twijfel weg. Terug dan maar, en hopen op een volgende aanbeet, maar
die komt er niet. Uiteindelijk trollen we verderop, steeds naast of op enkele
meter van de mangroven. Er volgen nog drie aanslagen en wel op een van de
pluggen die ik wisselde. Ik verving een van de grotere pluggen door een kleiner
exemplaar, namelijk de Salmo Pike van 13cm, een tweedelige zwart rode plug
gelijkend op de tjofs die we regelmatig wisten te vangen. Van deze drie beten
was er slechts eentje die gehaakt werd, een klein exemplaar, maar misschien
genoeg voor de maaltijd die ik beloofde. Het is al ruim in de middag als ik het
trollen uiteindelijk stop aan Plage D'or. Terwijl de gids de maaltijd bereid
vang ik vanaf het strand nog een grote papegaaivis en enkele katvissen. Na de
maaltijd varen we terug en proberen het aan Ils de Paradise. Maar ook hier weet
ik alleen katvis en andere kleine vis te vangen. Ook nu vis ik tot het donker
is voor ik terug vaar. |
De reuze baracuda van die dag. |
Dag 7
Grote vis is er blijkbaar niet echt op de rivier, dus maar weer naar de
Grand Foss. Met veel moeite weten wij enkele kleine aasvisjes te vangen. Het zijn niet de gewenste harders maar een drietal kleine carpe grise
en één kleine plexineus. Het moet gezegd dat dit alleen reeds ons de
ganse voormiddag koste. Het is dan ook ruim 13uur als we ankeren op een
plaats circa 12 meter diep en grillige bodem. De twee zwaarste hengels
worden voorzien van de levende visjes en nu is het alleen afwachten.
Voor mezelf heb ik reeds besloten dat het deze maal de vis is die ons
moet vinden en niet wij de vis, wat uiteindelijk voor de rest van deze
reis de beste keuze zou blijken. Om precies 14 uur krijg ik de eerste
run. Ik noem het geen beet, want een run betekend op de Grand Foss
gewoon een plots gierende molenspoel. Nog voor ik de hengel goed en wel
in de hand heb stopt de run. Verrast, omdat het uiterst zelden
voorkomt dat een echt goede run stopt, draai ik de lijn na enkele
minuten binnen. De stalen onderlijn blijkt verdwenen samen met de
kleine plexineus kapitein, wat maar een
ding kan betekenen, de sleeves zijn doorgeschoten. Teleurgesteld
controleer ik ook de andere hengel maar daar blijkt alles ok te zijn.
Herbeginnen maar met een kleine carpe grise. Het is precies 17 uur
als een vis de hengel overboord tracht te krijgen. Echt aanslaan kan ik
niet meer, de vis probeert de hengel zowat uit mijn handen te rukken
terwijl de slip constant blijft gieren.
Ik roep naar Jaja, die er nog steeds rustig bijzit, om de andere
hengel en zijn handlijn binnen te halen. Ondertussen is de eerste run gestopt
en kan ik nu en dan wat lijn terugnemen. De vis vecht met steeds korter
wordende felle runs, maar hij verliest langzaamaan meer terrein.
Het laatste deel van de dril speelt zich om en bij de nog steeds
geankerde boot af, waarbij ik verontrust het ankerkoord in de gaten hou. Soms moet ik wisselen van de ene kant van de boot naar de andere kant
als de vis onder de boot doorgaat en daarbij de hengeltop soms tot onder
het wateroppervlak trekt. Hier bewijst de Shimano Stella FA molen hoe
goed hij is, geen enkele maal kwam ik in de problemen door de perfect
werkende slip. Uiteindelijk zie ik de vis naast de boot opduiken, het
silhouet verraad onmiddellijk dat het een Guitaarrog is. Verrassend
omdat ik door de toch korte dril van niet meer dan 20 minuten eerder
dacht aan een grote Carpe Rouge. Met veel moeite krijgt Jaja in zijn
eentje de vis binnenboord en men ziet aan zijn gelukkig gezicht dat ook
hij evenals ik tevreden is. Waarschijnlijk denkt hij reeds aan
een fikse bonus. Ondertussen is een andere boot met Libanese
handlijnvissers in onze omgeving komen ankeren en wordt de landing op
gejuich en handgeklap onthaald. Ik vis nog tot de avond door,
nagenietend van het afgelopen prachtig gevecht. Ondertussen vangt de
boot naast ons regelmatig kleinere vis en totaal onverwacht een grote
kapitein van +7kg. Ook deze vis wordt met geroep en gejuich aan boord
gehesen. Het is nog vroeg in de avond als ik terug vaar omdat ik nog
enkele foto's wil nemen, en de vis wil meten. Het gewicht na de vangst
in de boot bedroeg 37kg. Als we terug zijn weeg ik de vis nogmaals, en ondertussen is het
gewicht door het uitdrogen reeds verminderd tot 30kg. De lengte die ik
in de boot niet kon nemen bedraagt 215cm. De vis zelf zal
uiteindelijk de volgende dag in stukken gesneden en gedroogd worden en
als maaltijd dienen voor de stamleden van het dorp van Jaja. Die avond is
iedereen in Toubacouta waarschijnlijk reeds op de hoogte, want terwijl
ik in de bar zit krijg ik de ene felicitatie na de ander, zowel van
toeristen als van dorpsleden. Blijkbaar werkt de tamtam hier nog steeds
even goed ! |
De vangst van deze reis. 37kg 215cm |
Dag 8
Grand Foss natuurlijk, en hopen op meer en beter. Maar het start reeds slecht
als we na drie uur vissen nog niet eens in staat zijn om ook maar een klein
aasvisje te vangen. Ondertussen zien we overal scholen vis opduiken, opgejaagd
door de eronder jagende Carangues. Uiteindelijk is het wisselen van het tij (15
uur) niet veraf meer, en moet ik naar iets dieper water wil ik toch nog iets
vangen. De hengels worden beaast met visfilets en ondertussen tracht Jaja
alsnog enkele aasvisjes te vangen, want nu is ook voor die visjes het beste
moment aangebroken. Dat lukt uiteindelijk dan toch, maar voor hij er enkele
gevangen heeft is de lijn reeds een drietal maal overgebeten door Carangue.
Daarom begin ikzelf gericht op deze vis te vissen met een lichte stalen
onderlijn. De beten blijven echter uit, en pas als ik nylon opplaats krijg ik
terug aanbeten. Geregeld weet ik een Carangue te vangen, maar iedere maal
als het een grotere vis is bijt deze de lijn over. Als ik plots enkele rukken
op de zwaardere hengel krijg blijkt dat ook daar een carangue de aasvis nam.
Aan deze hengel kan men echter niet van sport spreken, maar eerder van binnen
takelen. Uiteindelijk verander ik de karper-handhengel toch weer naar een
stalen onderlijn, en met wat meer geduld krijg ik ook hierop beet. resultaat,
nogmaals drie mooie vissen, die nu wel voor een topdril zorgen. Allen geen
grote vis, maar wel een mooie visdag. |
 |
Dag 9
De laatste visdag. Maar eigenlijk ben ik reeds tevreden over het resultaat.
Hoewel, ik wist noch steeds geen echt grote kapitein te vangen. Dus Jaja,
Waar heb ik de meeste kans ? Antwoord: Richting Plage D'or. We vissen
dan ook in de voormiddag op een vijftal verschillende plaatsen steeds verkassend
richting Plage D'or. Het is dan ook reeds 15 uur voor we op het strand
aanleggen. De gids wil terug een maaltijd maken voor hem en de bewakers op het
kampement van Plage D'or. Hiervoor gebruikt hij de enkele carpe rouges die we
die morgen wisten te vangen. Zelf neem ik een strandstoel en plaats me met de
karperhengel op het strand. Het is reeds bijna 5 uur als het tij merkbaar keert
en de zee de mangroven binnenstroomt. Een halfuurtje later krijg ik de
zoveelste kleine tik op mijn hengeltop en de garnaal waarmee ik vis. Maar nu is
het geen zuiger zoals we de kleine vis noemen. De enkele tikjes op de hengeltop
worden onmiddellijk gevolgd door het uitbuigen van de hengel, de typische
aanbeet van Kapitein. De eerste vis weegt slechts 2kg, maar wordt weldra
gevolgd door vissen tot 5-6kg. Nog steeds geen erg grote vis, maar ze geven
wel topsport. De korte zwaar gedrongen vissen, zijn vissen van de felle stroming
en jagen hier ook steeds in, waardoor ze echte krachtpatsers zijn. De
staaldraad die ik deze maal uiterst licht nam (5kg) begeeft het op de
derde vis. Mijn onderlijnen liggen nog in de boot en ik verlies dan ook
kostbare vistijd omdat deze een flink stuk verderop ligt. De kapiteins blijven
slechts een uur op onze stek, van 17 tot 18 uur, daarna zijn ze even spoorloos
als voordien. Het totaal resultaat van dit kleine uur: 6 kleine vissen van
rond de 2-3kg en 4 vissen van 5-6kg. Als Jaja terug bij de boot komt
maakt hij een vreugde dansje bij het zien van de vissen die nu mooi naast elkaar
op het strand liggen. Voor hem en voor veel Senegalezen is dit de lekkerste vis. Voor mij is het een mooie afsluiter van een geslaagde Senegal vistrip.
De waarschijnlijk laatste naar dit prachtig, tof en vriendelijk land.
|
 |
Video verslag vissen Senegal:
https://youtu.be/TDnR2V-DcYA
|
|
|
|
