Vancouver Island ervaringen van een visser.
|
De bekendste plaatsen voor zalmvissen op
Vancouver Island zijn Bamfield, Tofino en Campbell river. Zelf koos ik voor
Campbell dat zichzelf de hoofdstad van de zalm noemt. Het stadje ligt aan de
inlets van verschillende rivieren. Deze inlets worden vanuit het binnenland
gevoed door rivieren die ontstaan uit het smeltwater van gletsjers uit de Rocky
Mountains. De zalmen komen in deze waters samen voor ze de rivier
optrekken om te paaien.
Het is een uitgestrekt gebied, en een visgids is dan ook een absolute must.
Voor het zalmvissen heb je ook een vergunning nodig die gemakkelijk te
verkrijgen is via het internet
is dit in een paar minuten te regelen.
Zorg ook steeds dat je ze op zak hebt tijdens het vissen. Iedere zalm moet
ingeschreven worden op je vergunning zodra je deze aan boord brengt en ook wil
behouden. Voor buitenlanders is er een beperking van 4 zalmen per dag. Het
gewicht speelt geen rol.
De vijf soorten die het meest voorkomen zijn: Chum, Coho, Pink salmon, Sockeye
en Chinook.
Grote zalm kan je het jaar rond vinden op de Pacific Ocean.
In de zomer zijn de zalmen op de rivier doorgaans klein van formaat , zo rond de
2kg. Later in de herfst als de zalmrun echt begint komen ook de grotere zalmen
de rivier op.
Op de rivier bestond mijn hengeluitrusting uit een stugge snoekbaarshengel met
een kleine maar degelijke werpmolen voorzien van gekleurd nylon en kunstaas.
De meeste zalmen die ik ving waren Coho tussen de 1 en 2kg.
Vis je met kunstaas dan vermijd je best de drukke plaatsen. De zalmen houden
zich op rond obstakels en die zijn er meer dan genoeg op deze brede en fel
stromende rivieren.
Ga ook steeds in de rivier staan , dit vist veel gemakkelijker. Een goed waadpak
is wel noodzakelijk omwille van het ijskoude water.
Als kunstaas gebruikte ik vooral spinners en kleine lepels. Door de zeer sterke
stroming is het wel noodzakelijk om de onderlijn, 20 silver tread nylon , op één
meter boven het kunstaas te verzwaren om het op diepte te houden.
Vis ook steeds vanaf de inworp met een gespannen lijn en geef enkel lijn bij
wanneer je kunstaas dreigt boven te komen. Pas als de stroom je lepel volledig
meeneemt open je de beugel en geef je lijn mee tot je de uitgekozen spot
bereikt.
Zodra je het gekozen obstakel of kolk bereikt, sluit je de beugel van je molen.
Door de sterke stroming gaat het kunstaas hierdoor in opwaartse richting.
Als er zalm aanwezig is volgt de beet bijna onmiddellijk.
Vervolgens bestaat de techniek eruit om zeker 20 slagen snel binnen te halen en
de hengel daarbij zo verticaal mogelijk te houden, ook al gaat de zalm door de
slip.
Doe je dit niet dan keert de zalm gegarandeerd terug naar zijn uitvalbasis,
meestal een rots of boomstam en ben je zowel zalm als lepel kwijt.
Eens de zalm in open water ben je echter in het voordeel, en kan de dril
beginnen.
Een zalm vecht tot de laatste snik, met uitvallen naar alle richtingen waarbij
hij vaak snel stroomopwaarts zwemt om dan in turbo speed terug te keren.
Sensatie verzekerd.
De landing doen ze hier bijna altijd met de hand en zelden met een schepnet. Ook
dat vraagt enige kennis, maar beheers je vrij vlug.
Een voormiddag van 10 tot 15 zalmen is hier immers meestal geen uitzondering.
In het begin is het wat zoeken welk kunstaas het beste is voor het moment. Ik
wist de meeste zalm te vangen op lepels van Flashy times 2"-1/2 met een haak 3
in de kleuren nikkel en nikkel bleu. |
 |
|
Voor mijn visdagen op de
Pacific Oceaan maakte ik gebruik van een boot met gids die ik via het
internet boekte.
Een vissessie duurt ongeveer 4 uur effectief vissen.
Zalm is steeds on the run zoals ze het hier mooi uitdrukken, en daarom
is het steeds zoeken geblazen. Daarbij communiceren de gidsen onderling
en geven elkaar de nodige informatie. Vaak is de Oceaan hier ook aan de
ruwe kant, en kan je rekenen op zware zee. Dit als waarschuwing voor
diegene die aan zeeziekte lijden.
Er wordt hier meestal met downriggers gevist. De redenen hiervoor zijn
de grote diepte, de zware stroming, de uitgestrektheid van de stekken en
als laatste de andere vissoorten zoals heilbot en kabeljauw die hier
vaak in grote aantallen aanwezig zijn. Grotendeels tot 5kg zijn ze ook
het vangen waard, maar hiervoor kom je niet naar Canada.
Eerst wordt er uitgekeken met de visvinder naar de aanwezigheid van
prooivis. Is die er dan zoekt de gids een riggel op. Bij mij was dit een
geul op 52 meter diepte oplopend tot 7 meter.
De downriggerbollen van 7kg gingen overboord met daaraan het kunstaas ,
een Disco Queen of gelijkaardig.
De stek werd traag afgevist van ondiep naar diep, waarbij de diepte van
de downrigger steeds aangepast werd.
De aanbeet zie je door het doorbuigen van de hengeltop, waarna de hengel
al vlug met een flinke boog richting diepte wijst.
De dril duurde doorgaans zo'n 10/15 minuten waarna het nog een hele
krachttoer is om de zalm in het schepnet te krijgen.
Ik ving die dag 8 koningszalmen waarvan 4 over de 7kg.
Ik probeerde het de volgende dag eens zonder downrigger gedurende
verschillende uren, waarbij ik ook wel zalm ving waaronder eentje van
3.8kg , maar kreeg zoveel aanbeten van andere vissoorten waardoor
gericht vissen op zalm bijna onmogelijk werd. Uiteindelijk schakelde ik
terug over op de downrigger met als resultaat nog 3 +7kg zalmen.
In totaal was ik er een week , maar het was een week om nooit meer te
vergeten. |
 |
